capitulum XI

  1. Helvetii iam per angustias et fines Sequanorum suas copias (traduco; pqpf. ind. act.) et in Haeduorum fines (pervenio; pqpf. ind. act.) eorumque agros populabantur.

  2. Haedui, cum se suaque ab iis defendere non (possum; impf. coni. act.), legatos ad Caesarem mittunt (= ut rogent auxilium; ad auxilium rogandum): ita se omni tempore (a/cum/de/sine) populo Romano meritos esse ut paene in conspectu exercitus nostri agri vastari, liberi eorum in servitutem abduci, oppida expugnari non (debeo, perf. coni.).

  3. Eodem tempore Ambarri, (= familiares) et consanguinei Haeduorum, Caesarem (< certus) faciunt sese depopulatis agris non facile ab oppidis vim hostium prohibere.

  4. Item Allobroges, qui trans Rhodanum vicos possessionesque habebant, fuga se ad Caesarem recipiunt et demonstrant sibi praeter agri (= terram) nihil esse reliqui (a).

         (4a): genetivus .

  1. Quibus rebus adductus Caesar (💬 “non debeo expectare”; coni. periphrastica) sibi statuit dum, omnibus fortunis sociorum consumptis, in Santonos Helvetii (pervenio; impf. coni.).